---

---

Dagboek: door Glenn Hahn (percussie)

dinsdag 1 augustus 2000

Weinig geslapen (2 uurtjes) vanwege allerhande zaken die nog afgehandeld dienden te worden voor vertrek; faxen, electroniche betalingen etc. etc. De andrenaline stijgt naarmate de uren verstrijken en de laatste spulletjes worden ingepakt voor ons verblijf in Hirado/Japan. Ietje (m'n vriendin) en ik nemen elk een djembe mee voor de solo optredens en voor de te houden workshops, wat een probleempje opleverde aangezien wij aan eigen bagage al ruim 20 kilo's p.p. hadden en de Djembe's bij mekaar 25 kg waren. Gelukkig hadden Wil en Merel wat kilo's over en de aardige groundstewardess maakte er verder ook geen problemen van. De vlucht Amsterdam - Wenen verliep gezellig en vrij snel, waarna we overstapte voor de 11 uur lange vlucht naar Osaka; gelukkig is het een rustige vlucht en is er tijdens de vlucht voldoende ruimte om een beetje liggend te slapen. Ietje probeert nog op de vlucht wat basis-Japans op te slaan doch krijgt spontaan een "black out", iets wat ik kon herkennen van mijn eerste trip zestien jaar terug naar Japan; je best doen in het vliegtuig en en bij aankomst " alles weg" door de vele indrukken ter plekke. Ook ik deed enigszins mijn best mijn reeds geleerde Japans op te vijzelen in het vliegtuig, wat maar gedeeltelijk lukte. Bij aankomst in Osaka bleken de koffers van Ietje, Emeke en mezelf niet met de vlucht te zijn meegekomen, wat de nodige vertraging en papierhandel met zich meebracht. Gelukkig hadden we 5 uur voor de volgende vlucht naar Fukuoka, waardoor we rustig op de airport van Osaka konden rondstruinen en wat eten. De vlucht naar Fukuoka duurde 1 uur en aldaar voegden ook David en zijn vrouw Junko, die al eerder in Japan waren zich bij ons en werden we door Junko-san met een bus met chauffeur opgehaald voor de drie en een half uur durende verdere reis naar Tabira, vanwaar we het laatste stukie naar Hirado-Island met de boot symbolisch aflegden. Ieder van ons was gaar en hartstikke moe maar bij het zien van het 30 koppige ontvangscommitte op de kade van Hirado, lichtten we even op. Na een paar korte toespraken waarbij we welkom werden geheten door de voorzitter van het committee, we werden voorgesteld door Junko en een vluchtige kennismaking met onze hosts, gingen we lopend op weg naar het dichtbij en prachtig gelegen Historische Museum alwaar we officieel werden ontvangen met speeches, een toast en lekker eten. Ook ik moest namens de nieuwe groep onvoorbereid een speech houden wat me aan de reacties te horen prima verging. Bas -san deed voortreffelijk de vertalingen, wat onontbeerlijk was; Hij zou nog 10 dagen in Hirado blijven ter ondersteuning en het verzorgen van vertalingen. Na de plichtplegingen werden naar de appartementen gebracht, die er prima verzorgd uitzagen in ons geval; 2 kamers boven, waarvan Bas nog eentje wilde gebruiken, en een woonkamer/keuken/gangetje/douche en toilet beneden, met een airco-installatie (die later helemaal geen overbodige luxe bleek te zijn) in de woonkamer. Wij waren tevreden met ons onderkomen en zijn nog even met Bas naar de supermarkt geweest om wat eertse levensbehoeften te halen. Daarna proberen te rusten.

woensdag 2 augustus 2000

Na een rustige maar toch wel korte nacht (misschien vanwege de jetleg) werd ik vanaf 02:30u steeds wakker om de zon te zien opkomen. Toch een bepaald nostalgish gevoel van mijn tijd 16 jaar terug in Japan met de Japanse slagwerkgroep "Ondekoza". Om 05:00u toch maar opgestaan om eerst wat oefeningen te doen, vervolgens shakuhachi (Japanse Fluit) te spelen, te gaan joggen en de omgeving verkennen om vervolgens weer shauhachi te spelen voor de ademregulatie. Een heerlijk gevoel, ondanks het regenachtig begin van de dag. Na een heerlijk ontbijt met Ietje-san werden we om 09:00u opgehaald voor een ontmoeting op het stadhuis met de burgemeester van Hirado: dhr. Makoto Shirahama. Een korte maar interessante meeting waarbij na de speeches een ieder van hem het gebruikelijke kadootje kreeg overhandigd; een prachtig schilderij in opvouwvorm met daarop afgebeeld verschillende bevolkingsgroepen die in het verleden handel hebben gedreven met Japan. Na een gezellig half uurtje waar ook Machida-san van het organiserend committee te Hirado bij was, maakten we een groepsfoto voor de krant samen met Shirahama-san. Hierna hadden we een meeting met de mensen van het organiserend committee om nader kennis te maken en om het programma enigszins vorm te geven. Het bleef de hele dag regenachtig, wat het iets benauwd deed aanvoelen hetgeen ons aanzette tot een siesta, waarvan we aardig opknapten. In de namiddag een verdere bespreking bij Machida-san thuis, die niet ver van ons vandaan woonde en die later een heel verbluffend divers muziekant bleek te zijn. Na de bespreking begaven we ons met hem, Wil en Junko-san voor het avondeten naar een plaatselijk bekend Sushi-restaurant en hebben fantastisch en heerlijk gegeten waarbij het reuze gezellig was toen ook Eki en Aghi; een echtpaar die goed engels sprak zich bij ons voegden. Op weg terug naar ons appartement kwamen we nog mijn shakuhachi-sensei (leraar) tegen waar we wat basis afspraken mee konden maken. Een hele vriendelijke man, die bij de post scheen te werken en die er duidelijk zin in had; Ik ook trouwens. Eindelijk heerlijk lang en diep geslapen, misshien ook door wat glaasjes sake...hahaha.

donderdag 3 augustus 2000

Om 04:00u was ik al weer klaar wakker, doch bleef noch liggen tot 06:00u omdat het weer regende; tegen zessen was het al veel minder en besloot ik maar op te staan om mijn dagelijkse routine met oefeningen, shakuhachi (Japanse fluit)spelen en joggen een vast karakter te geven, aangezien het heel lekker aanvoelt. Vandaag een andere route ontdekt die veel langer was en waarbij ik veel adembenemende panoramas ben tegengekomen; prachtig en onbeschrijfelijk mooi. De regen voelde alleen maar lekker aan bij 30 graden.Na een lekkere douche en een heerlijk ontbijt heb ik nog even gerelaxed in huis. Machida -san kwam nog even langs met iemand van de organisatie van het Summerfestival, dat morgen gaat beginnen, om een en ander over ons optreden te bespreken. Een optreden van rond de 30 min op een podium in de winkelstraat. Plotseling hoorden wij Japanse taiko's over Hirado schallen en werden zeer benieuwd waar die vandaan kwamen, dus gingen Ietje en ik op pad in de motregen, het geluid van de drums achterna; Het bleken kindertjes van 2 tot 4 jaar te zijn van een naburige kindergarten, die iedere dag rond dezelfde tijd schijnen te trommelen. Geweldige ervaring als men bedenkt dat door het gecontrolleerde gebruik van beide handen de hersenen mede gebalanceerd worden; Ik dacht nog: dit zou men ook in het westen moeten moeten invoeren ter ontwikkeling van de nieuwe generaties. We zijn doorgelopen om de winkelstraat van Hirado-city verder te gaan verkennen en wat inkopen te doen. Om 13:00u stond er een percussieworkshop op het programma op de plaatselijke highschool; zeer constructief en erg leuk met heel wat giechelende teenage meiden. Na een demonstratie begon ik bij gebrek aan instrumentarium maar met klap en stap oefeningen, wat erin ging als koek. Ik vond het heel frapant hoe snel de ritmes (al giechelend) massaal werden opgepakt. Daarna zijn we met z'n allen naar een andere ruimte gegaan waar zich ten minste wat pauken/stokken en een drumstel bevonden, waarvan ik de verschillende onderdelen uitdeelde om een Samba met ze te doen. Ze waren zo enthusiast dat ze meteen vroegen om nog een workshop, zodat ze een optreden konden verzorgen op het komende afstudeerfeest, wat ik ook direct toezegde. Om een uur of zes werd ik opgehaald voor een repetitie met de plaatselijk bekende taiko groep "Gogen Taiko" wat aan de andere kant van de Hirado "San Francisco" bridge plaatsvond in een Cultureel centrum van het dorpje Tabira. De volgende dag zal ik met ze optreden op het summerfestival van Hirado, dat het hele weekend zal gaan plaatsvinden. In eerste instantie waren ze een beetje nerveus, maar al gauw werd het ijs gebroken toen ze mijn Djembe-klanken hadden gehoord en zagen dat ik ook iets van Japanse Taiko's afwist vanwege mijn tijd met de wereldberoemde Japanse Taikogroep "Ondekoza", waar men in heel Japan best veel respect voor heeft, omdat ze als eerste groep de Japanse drum tradities aan de wereld hebben laten zien en horen. We hebben toen nog 1 stuk doorgenomen voor het optreden en werd ik later door een van de leiders en solodrummer van de groep ;Mr. Muryo Yamamoto; een hele aardige, stevig gespierde vriendelijke Japanner, die mij erg deed denken aan de Samourai's. We hadden vanaf de dag van ons ontvangst in Hirado een bijzonder contact.

vrijdag 4 augustus 2000

Weer lekker vroeg wakker om Shakuhachi (Japanse fluit) te spelen en al joggend te genieten van de prachtige bergachtige omgevig. Tot het optreden s'avonds op het Hirado-Summer festival stond er voor mij niets op het programma, dus deden we het rustig aan, genietend van de eerste echte zonnige dag (34 graden) sinds onze komst in Hirado. s'Avonds hebben we ons gereed gemaakt voor het optreden en zijn uiteindelijk maar naar het podium gaan lopen met de drums, omdat de persoon die ons zou komen ophalen maar niet verscheen, waarvoor hij zich later wel netjes verontschuldigde. Het was een drukte van belang in de winkelstraat van Hirado-city met veel straatspelen, straatmuziekanten, eten en drinken en veel volk op de been; het leek wel een japanse versie van de koninginnedag. Ook opvallend veel oudere mensen en heel jonge kinderen. Bij het podium aangekomen bleek het programma iets gewijzigd waardoor we moesten wachten; Ietje-san zou basis djembe-partijen meespelen waarover ik kon soleren en zingen. Eerst nog een traditionele Taiko (drum)groep van 10 wat oudere mannen die er ook bij zongen...Prachtig. Daarna was het de beurt aan Gogen-Taiko; de plaatselijke bekende taiko-groep, waar ik ook reeds mee gerepeteerd had om de verschillende stijlen en drums bij elkaar te brengen; no problem, want muziek is DE Internationale taal bij uitstek. Lekker om de kracht van deze drums (O-daiko, Chudaiko en shimedaiko) weer live te voelen. Na 2 prachtige nummers waarbij synchroniteit en kracht de boventoon voerden, mochten Ietje-san en ik aantreden voor ons optreden. Ik begon met een eigen stuk op Shakuhachi, waarbij ik direkt de harten stal van vooral de oudere toehoorders, omdat de traditionele instrumenten in Japan steeds minder gespeeld worden door de jongere generaties. Vervolgens een spetterende Djembe-intro waarna Ietje inzette met een basisritme en heb ik wat in het japans gezongen over Hirado, wat zeer gewaardeerd werd. Nog een stuk erna en toen een stuk samen met de mensen van Gogen-taiko, wat ook ontzettend gewaardeerd werd. Vervolgens waren er nog andere optredens van balet/dansgroepen, maar wij werden door de mensen van Gogen taiko uitgenodigd om samen met hun wat te gaan drinken en eten waarna we naar een karaoke bar zijn geweest. (voor mij de 2e keer na Beijing). De Japanners blijken door dit karaoke gebeuren bijna allen een hele goede stem te hebben; Natuurlijk heb ik ook wat liedjes gezongen wat goed beviel...

zaterdag 5 augustus 2000

Weer een prachtig begin van de dag ten teken dat het een zeer warme dag zou gaan worden. We staan vroeg op en ik besluit om in plaats van te gaan joggen met Ietje-san op pad te gaan om de schitterende omgeving te laten zien; een flinke wandeling waarbij we door het Hiradopark komen, dat zeer mooi en typisch Japans is aangelegd. Middenin het park staat een uitkijktoren, vanwaar we zeer mooie panorama-opnames hebben kunnen maken.`s-Middags zijn we nog op het terrasje van Eiko en Agi-san geweest aan de haven van Hirado-stad; de "meeting point" voor iedereen en alles wat met 12 x Holland te maken heeft en waar het hoofdpodium van het Summer festival zich bevindt. Op een grote schuit in de haven is een gigantisch podium gecreeerd met een zeer professionele zang- en geluidsinstallatie voor de hoofdvoorstelling van vanavond. Een kolossale pop met een "Biwa" (een soort luit) in de hand, voorstellende de godin van de visvangst werd in gereedheid gebracht voor de avondvoorstelling en ook wat dansgroepen waren aan het repeteren. Door de enorme hitte kon ik de verleiding niet weerstaan om in het heldere, lekker uitziende water van de haven even wat rond te zwemmen ter afkoeling. Na een korte siesta gingen we weer naar de haven om de festiviteiten van nabij mee te maken, waarbij de opening werd verricht door de drummers van "Gogeng Taiko" en natuurlijk de gebruikelijke speeches, waarbij de nadruk werd gelegd op de historische banden tussen Hirado en Nederland. Het was inmiddels behoorlijk druk geworden en we kwamen ook wat andere Nederlanders tegen; een groep jonge voetballers uit Leiden met hun begeleiders en een grote traditionele volksdansgroep uit Enschede, die in de winkelstraat hadden opgetreden en terug moesten naar Nagasaki. De hoofdshow op het pontonpodium gebeurde in verhaalvorm afgewisseld met prachtig vuurwerk en dans, waarbij de godin en een walvis heel mooi verlicht werden met als slot een indrukwekkend vuurwerkspektakel. Daarna hebben we nog lang nagepraat met wat Japanners, die wij inmiddels hadden leren kennen.

zondag 6 augustus 2000

Vroeg opgestaan weer om te gaan joggen en shakuhachi te spelen; Vanwege de zondag is het lekker rustig op straat en in de haven blijkt het hele pontonpodium reeds opgeruimd en verdwenen. Om elf uur vond de opening van de New Dutch Wall plaats, waarbij ik werd gevraagd om het geheel op te luisteren met drums om het een meer ceremonieel karakter te geven. Emeke-san vond het zo inspirerend, dat ze spontaan een Afrikaanse dans uitvoerde, waarna zij de eerste kleuren op het doek zette onder luid applaus. De New Dutch Wall staat op de plaats waar de Nederlanders tussen 1609 en 1641 een handelspost hadden gebouwd met pakhuizen, die weer herbouwd zullen worden door de stad Hirado. De festiviteiten van de laatste dag van het Hirado Summer Festival begonnen reeds in de voormiddag met de traditionele speeches en roeiwedstrijden in de haven. Om half vijf stonden er "handjedruk"wedstrijden voor dames op het programma waar Ietje, Merel en Emeke beloofd hadden er aan mee te zullen doen. Ik begeleidde deze amusante wedstrijden samen met een Japanse taiko-speler. De eerste drie rondes kwamen de Nederlandse dames glansrijk doorheen en wonnen ook alle drie hun partijen. Steeds als Emeke-san het podium betrad ging er een geroezemoes door het Japanse publiek vanwege haar flinke bouw; Ietje en Merel-san duidelijk veel minder en gingen in de halve finales danook onderuit, waardoor zij van de 16 deelnemende ploegen toch nog vierde zijn geworden en net buiten de toch aardige prijzen vielen. Verder waren er nog verschillende optredens van traditionele zang- en dansgroepen en een indrukwekkend solo-optreden van Wil-san, die duidelijk de mensen beroerde. Inmiddels was het ontzettend druk geworden op het plein en in de directe omgeving met veel eten en drinken. Opvallend was dat er veel kinderen en tienermeisjes in kimono`s aanwezig waren. Ook de jongens van het Leidse voetbalteam met begeleiders heb ik gesignaleerd. Tot slot van het geheel was er een weergaloos vuurwerkspektakel; nog grootser dan de dag tevoren.

maandag 7 augustus 2000

Een vrije dag; ook wat betreft het joggen, omdat ik hoognodig het vel van mijn Djembe moest verwisselen, gezien wat kleine scheurtjes erin. Ik had gelukkig voor alle zekerheid een nieuwe meegenomen, dus begon ik maar met de voorbereidingen. Om een uur of 1 s'middags konden we met een broer van een vriend van Bas san meerijden naar het mooiste strand van Hirado; Neshiko beach, aan de andere kant van het eiland. Merel san,Olaf en Rombout konden met de host van Merel...Yoko san en haar 2 kinderen meerijden. Een prachtige onbeschrijfelijk mooie rit waarbij we kennis konden maken met de binnenlanden van Hirado Island. Het strand was inderdaad heel mooi gelegen in een baai omgeven door eilandjes en heuvels. Na heerlijk gezwommen en wat gezond te hebben zijn we over de andere grote brug doorgereden naar het volgende eilandje Ikitsuki, waar we mooije panorama fil-opnames hebben kunnen maken. Het hoogste punt van het eiland schijnt een favoriete plek te zijn voor zelfmoordlustigen; een luguber aanblik. Bij terugkomst in Hirado-City komen we Wil san nog tegen die een upgedate programma en een 12XHollandT-shirt voor mij bij zich had.

dinsdag 8 augustus 2000

Begin de dag weer met de gebruikelijke jogging/shakuhachi sessie, wat me zeer goed bevalt en hou me de rest van de ochtend en voormiddag bezig met het opzetten van een nieuw vel voor mijn djembe, wat een tijdrovende en priegel aangelegenheid is, terwijl Ietje san het huis schoonmaakt. s’Middags gaan we op zoek naar aanzichtkaarten en het atelier van Emeke san aan het begin van de winkelstraat om haar werk te zien. Door de enorme warmte, ook vandaag weerrond de 34 graden, besluit ik zelf om wat afkoeling te zoeken in het water van de haven; heerlijk was dat...Na een korte siesta werd ik om 18.00u opgehaald voor een repetitie met de plaatselijke Taiko- groep (20 man/vrouw sterk) die zich aan het voorbereiden waren voor een groot optreden op de 19e in het sportspark van Hirado. Ik ben gevraagd om behalve met hun ook met de Amerikaanse drummer Marty Bracey op te treden. Ik ont moet ook de producer van dit festival en bespreken via een tolk de bijzonderheden, waarna we begonnen met repeteren. Na de repetitie werd ik thuis afgezet, waar Ietje san heerlijk gekookt had (kipfile met zoete aardappelen en broccoli). Bas san kwam wat later thuis van een les die hij verzorgd had over het schelden etc. in het Nederlands voor Japanners. Het was zo warm boven in zijn kamer dat hij verzocht zijn matras in de keuken bij ons te mogen zetten dicht bij de airco. De volgende ochtend bleek hij na lange tijd weer echt heerlijk geslapen te hebben.

woensdag 9 augustus 2000

Na het ontbijt bellen Wil- en Junko san op als we meegaan naar Sasebo, een stadje van zo’n 250.000 inwoners, zo’n 40 km verderop het Kyushu eiland, over de rode brug, om 2 conga’s te gaan kopen voor de te houden workshops. Eerst rijden we langs hun verblijf en 12xHolland kantoor, wat een gigantishe woonkoepel blijkt te zijn met een adembenemend uitzicht over de baai waar Hirado stad ligt. De rit naar Sasebo is prachtig; dwars door de bergen en heuvelachtig terrein, maar wel behoorlijk broeierig in het 12xHolland busje vanwege de hete dag alweer en omdat er geen airco in zat. Ik probeerde nog tussen de op de bus opgeplakte posters door wat van het schitterende panorama op film vast te leggen. In Sasebo aangekomen vonden we een parking dichtbij een hele lange overdekte winkelstraat die we ook gingen verkennen op zoek naar muziekwinkels met percussieinstrumenten. Er bleek er echter maar 1 te zijn met conga’s ergens op 7 hoog; precies 1 paar hadden ze in voorraad van Cosmic percussion...niet het beste, maar goed genoeg voor het doel. We zijn toen eerst nog even gaan lunchen in de buurt in een heel klein gezellig restaurantje met een internationaal tintje; Indiaanse muziek, een poster van “ Free Nelson Mandela”. tabla’s, drankjes vanuit alle windstreken, een djembe onder een v/d stoelen...kortom een heel Internationaal gerichte stek waarvan de eigenaar naar later bleek ook een djembe groep had van 7 personen. Het eten was heerlijk en uit de kunst en na nog even wat gespeeld te hebben en de eigenaar en zijn mensen te hebben uitgenodigd voor mijn workshops hebben we de conga’s opgehaald en de terugtocht naar Hirado aanvaard. Terug in Hirado heb ik een geplande repetitie met de Taiko groep moeten afgelasten om tijd over te houden om mijn djembe verder af te maken, wat ook gelukt is. Tussendoor zijn we nog even wat boodschappen wezen doen.

donderdag 10 augustus 2000

Dat ik spierpijn had van het djembe-spannen besloot ik vandaag ook maar niet te gaan joggen en Bas-san die zijn matras weer in de gang had gelegd rustig te laten uitslapen. Vandaag was zijn laatste dag. Hij zag er dan ook aardig moe uit en om 15:00 was zij afscheidseremonie in de haven. Hij had nog wat natte was maar hij vond gelukkig ergens een droger zodat alles gelukig net goed lukte. Ietje en ik gingen opzoek naar anzichkaartjes die we ook vonden zodat we toch nog een selectieve groep mensen een kaartje konden sturen. Om 15:00 uur was het toch nog behoorlijk druk bij de afscheidsseremonie van Bas en na een korte toespraak, een muziekje van Machida-san, Junko-san en Wil-san en persoonlijk handje geschut/ kusjes vertrok onze steun en toeverlaat, wat de taal betreft met een klein vissersbootje zwaaiend met de 12x holland vlag in de verte, zijn vriendin in Sasebo tegemoet hij zal nog tot eind augustus in Japan blijven. ‘s Avond kon ik me eindelijk opmaken voor mijn eerste shakuhachi les met Kadoya-sensei; een hele zachtaardige man die op het postkantoor werkt. Er ging een hele nieuwe wereld qua mogelijkheden op dit extravergante blaasinstrument voor me open; ontzettend interresand en het werd me duidelijk dat ik veel moest studeren voor het geven van het concerd op Shakuhachi met david-san om shamisen en merel san die haar danslessen in praktijk zal brengen op het 12xhollandpodium. Op weg naar huis kopen we nog een kleine zak rijst voor het gemak en komen later bij Machida-san, Yoko-san, merel en david-san tegen die een repetitie hadden gehad met de Hirado chorus group. Ook Wil-san die foto’s had gemaakt voor internet kwam daar nog even langs om Junko-san optehalen die met Emeke-san naar een tekenworkshop in Tabira was geweest. even gezellig, maar toch snel naar huis om de opgelopen shakuchi indrukken niet kwijt te raken.

vrijdag 11 augustus 2000

Om 12:30 werden we opgehaald door Wil en Junko samen voor een workshop in het cultureel centerum in Hirado. Bij aankomst bleek Machida-san ook twee nieuwe peeall conga's gekocht te hebben, wat het totaal op vier conga's bracht, twee djamba’s, twee bongo’s, drie bellen, een paar clavers, een quiro en een agogobell; dus kon ik aan de slag. Nu het mensen materiaal nog, wat even duurde maar eenmaal daar heel enthousiast aan de slag gingen. Wil, Junko, Machida-san deden ook even mee tussen de bedrijven door. Na de warme workshop werden we opgehaald door de leider van traditionele Boedischtiche zang en dans groep”Kamejoka jinja kagoera” die ons meenam naar het kasteel van Hirado waar we werden voorgestend aan de andere leden van de groep en werden kimono’s, waarnaar we werden meegenomen naar de tempel, waar zij een ceremonie houden. Zeer indrukwekkend en hele eer om dit te mogen meemakenen. Na een een openings ceremonie met Teiko, fluiten en gezang werd mij gevraagt iets op de chu-daiko te spelen wat zeer gewaardeerd werd. Daarna deed ik een demonstratie op de djambe en hebben met door wat gedjammed met de teiko’s en fluiten en werd er dans opgevoerd een hele eervolle belevenis. ‘s Avond om 19:00 stond er nog een repetitie met gogen en teiko op het progamma voor de grote show van de 19e in het stadion.

zaterdag 12 augustus 2000

Beginnen de dag rustig, doen wat boodschappen en gaan lekker uitwaaien in de haven. Om 18.00 uur staat mijn soloconcert met een lecture over het AMAZONE Regenwoud gepland, maar de tijd wordt verlegd naar 20.00 uur i.v.m. een vuurwerkspectakel in de haven om 21.00 uur. De installatie deed het alleen moest er nog licht georganiseerd worden omdat het snel donker werd. Een geluidswagen kondigde nog de veranderde tijd aan in de straten van Hirado en een regionale T.V.ploeg moest ook hun geduld beproeven. Even spannend allemaal..... maar het concert kon dan toch beginnen met een eigen stuk op shakuhichi, waarna de djembe’s en conga’s aan bod kwamen. Met conga-stuk verzocht ik de zoon van Machida-san (Yojsku) om mij te begeleiden op claves omdat hij redelijk ritmevast had blijken te zijn. Voor het eind vroeg ik Ietje-san om me te begeleiden op djembe. Het geheel werd reuze enthousiast door het Hirado publiek ontvangen waarna het vuurwerkspektakel losbarstte. Tijd om het helemaal aan te zien kon ik niet, een energieke oudere dame van rond de 75 jaar en ze is muzieklerares. Ietje en ik zijn naar een een huismeeting shakuhachi-sensei en nog twee spelers op shakuhaci en koto. Kadoya-sensei was bij het concerd geweest en had er duidelijk veel zin in; ik ook en er kwam weer heel veel moois naar buiten, wat door Ietje gefilmd werd als studiemateriaal. Een heel gezellige avond weer waarbij we tussendoor verwend werden door de vrouw des huises met Japanse thee en zelfgebakken koek en ik gevraagd werd om mee te doen een concerd op de 26e met hun samen; hardstikke leuk en interresant.

zondag 13 augustus 2000

Prachtige zonnige dag weer; Merel san komt al vroeg langs om te vragen als ik samen met haar, David san en Machida san zou willen repeteren voor de concerten van de 27e in Hirado en de 28e in Nagasaki. Wil- en Junko-san komen ook vroeg even langs om de djembe’s af te leveren die ze hadden meegenomen de avond tevoren, omdat we werden weggeplukt door de lieve moeder van Machida san om naar de schakuhachi les te gaan. De repetitie verloopt voorspoedig en voelt goed aan....s’middags komt Wil-san de note book brengen zodat David en ik alvast wat van ons dagboek kunnen optekenen voor het internet gebeuren. Wil en Junko zullen ons voor een tijdje verlaten en vertrekken overmorgen vroeg. Ik besluit mijn deel s’avonds te doen omdat ik om 4 uur moest beginnen met een workshop op het plein. Heel leuk en gezellig, waaraan ook David-san, Merel-san en Wil-san een beetje aan meededen alsook een 3 tal Japanse dames met djembes uit Sasebo. Later gingen zij ook mee naar een solo-optreden in een nabijgelegen vissersdorpje van 450 inwoners voor het plaatselijke summer festival. We werden leuk ontvangen en moesten even wachten op wat plaatselijke traditionele dans voordat we het relatief kleine maar gezellige podium konden betreden voor ons optreden van 15 minuten. De dames uit Sasebo wilden zo graag meespelen dat we besloten het toch maar samen te doen..Het publiek kroop gelijk tot aan het podium wat een hele intieme sfeer teweegbracht. Weer een voldane, prachtige dag achter de rug.....

maandag 14 augustus 2000

Een relatief rustige dag; s'morgens bellen Wil en Junko-san als we zin hebben om ten teken van afscheid gezamenlijk te gaan lunchen in een eettent bij de haven en om te bespreken hoe het verder geregeld gaat worden na hun vertrek dat vanmiddag was gepland. Doen we en verder was iedereen er. Om 16.00 u doe ik een workshop op het 12xHolland podium op het plein, waarbij er veel dagjesmensen langskomen vanwege de Japanse dodenherdenking vandaag. Om een uur of half zes komen Wil en Junko san om afscheid te nemen alvorens ze met de auto vertrekken naar Fukuoka, vanwaar ze de volgende ochtend zullen vertrekken richting Nederland. Ook Jeroen-san van het officiële 400 jaar festiviteiten organiserend comité ter plekke, kwam even langs om kennis met ons te maken; hij zou inspringen als vertaler waar wij hem nodig mochten hebben en dat was zeer welkom gezien het vertrek van Bas en het feit dat de Japanse vertalers vaak ook zelf in de problemen kwamen met hun engels. Hij bleek een gezellige persoonlijkheid te zijn, die afgestudeerd was in het Japans, reeds ettelijke jaren in Japan woonde en ook Japans - en Nederlands kampioen te zijn geweest in het verleden. Machida san, Merel- en David-san en mezelf speelden nog een stuk ter afscheid van Wil en Junko san, waarna ik uittrommelde bij hun vertrek... De 12xHolland bus mag ik verder van Machida san gebruiken omdat er veel te sjouwen viel voor mijn workshops, wat een welkome verlichting betekende. Na een verder informerend gesprek met Jeroen op het terrasje gaan Ietje-san en ik naar huis om eindelijk eens wat kaarten te schrijven naar familie en vrienden.

dinsdag 15 augustus 2000

Weer een prachtige, warme dag en besluiten naar het stadhuis te gaan om toch nog mijn dagboek up te daten en door te mailen aan Wil en Junko in Nederland zodat ze het op de 12xHolland Internetsitesite konden plaatsen. Er bleek echter nog niets geregeld daar wat betreft de Internet aansluiting. Mr. Hagiwara-san (zeer nauw betrokken bij de aanloop van dit project) verontschuldigde zich en ging direct aan het bellen om het in orde te krijgen. We doen de reeds geschreven kaarten bij het postkantoor op de bus en gaan wat boodschappen doen. Dan besluiten we om met het busje op zoek te gaan naar een klein strandje dichtbij, waar Wil en Junko-san het steeds over gehad hadden en vonden het direct; een klein mooi strandje niet ver v/d grote brug, waar er gezwommen kon worden. Net op het strandje aangekomen werden we gebeld door Machida-san (het nadeel van de mobiele tel) als we direct naar het stadhuis wilden komen voor een voorbespreking over het Children's Waku Waku kamp, dat de 21e t/m de 24e zou gaan plaatsvinden en waarbij ik ook een paar workshops zou verzorgen, waaronder instrumenten maken met bamboe. Met deze instrumenten moest ik ze klaarstomen voor een optreden op het summerfestival van hun dorp "Tsuyo Shi" in het zuiden van het eiland op de 26e. Het beloofd heel leuk te gaan worden omdat er ook een BBQ gepland stond op een onbewoond vulkanisch eiland. Het was inmiddels 15:00u geworden en om 17.00 uur zouden we opgehaald worden door Yamamoto-san van de Taiko-groep Gogen Taiko, voor een optreden in het dorpje " Haifuku-Cho" in het uiterste zuiden van het eiland; een wonderbare rit door de bergen met ontelbare rijstplantages langs de hellingen. Onderweg werden we opgehaald door iemand van de organisatie, omdat we anders, naar later bleek, nooit de wegen door de bergen hadden gevonden van dit idyllische gelegen vissersdorpje. Daar aangekomen bleek er reeds een gezellige sfeer te heersen en kregen wij een woonhuis als kleedkamer aangeboden terwijl er een karaoke wedstrijd aan de gang was. We werden goed verzorgd met lekker eten en drinken. Ietje-san en ik hebben na het optreden van Gogen Taiko opgetreden, waarbij het reuze gezellig werd omdat het publiek vanaf het begin ook lekker meedeed en meezong en het wederom zeer waardeerde dat ik in het japans zong en hun dorpje aanprees. Na het optreden kregen we meer eten en drinken aangeboden en bij ons vertrek wilde iedereen ons de handen schudden; een zeer prettige gewaarwording die vooral voor Ietje-san als een verrassing kwam. De festiviteiten werden daarna weer vrolijk voortgezet, waarna wij onze terugreis inzetten al zingend met z'n allen in de bus (Yamamoto san, Ietje-san, Nohi-san, Tomomi-san, die inmiddels 4 maanden zwanger was, en ik), waardoor de terugreis wat sneller scheen te zijn verlopen ondanks dat we een paar keer verkeerd waren gereden.

woensdag 16 augustus 2000

Heb vandaag in principe geen verplichtingen, dus besluiten wij mee te gaan naar een optreden van Merel, David- en Machida-san in een 100 jaar oud kerkje in het dorpje Hoki om eindelijk hun optreden voor ze te filmen. Hoki bevind zich op 15 min. rijafstand van Hirado-city; een hele mooie route langs de zee. Om bij het kerkje te komen moesten we van de hoofdweg af omhoog waar het op een prachtige lokatie stond met een adembenemend uitzicht over de baai. Het was een behoorlijk regenachtige dag en dus niet echt ideaal om te filmen, maar de opnames zijn gelukkig mooi geworden. Het concert was fantastisch en eindelijk konden wij ook een beetje beleven wat hun aan het doen waren. Ze werden door een kinderkoor toegezongen voor- en na het concert; heel lief. Het concert zelf, waarbij ettelijke andere camera's aanwezig waren, was imponerend en het honderd koppige publiek was zeer enthousiast voor zover dat kon in een kerk. Na het concert zijn wij achter Machida-san aangereden terug naar Hirado-city en zijn wij later samen met hem gaan eten in een Coffeeshop van een goede vriend.

donderdag 17 augustus 2000

Hebben vandaag het stadhuis bezocht om wat dagboekgegevens naar Nederland te mailen voor plaatsing op het Internet. Veel verder als een paar dagen komen we niet vanwege een lang uitgezoek hoe het precies werkte allemaal ook omdat het scherm louter japanse tekens liet zien. Om 17.00u worden we opgehaald om naar "Tabira" te gaan, een dorpje direkt aan de overkant van de "Hirado" bridge die Hirado met het vasteland van "Kyushu" verbind, alwaar het plaatselijke Summerfestival plaatsvond. Ietje san en Ik hadden de eer om het festival te openen met een optreden, waarna "Gogen Taiko" een optreden gaf waar ik ook aan meewerkte. Daarna de grote groep "Shugen Taiko" uit Hirado die echter midden in hun optreden verrast werden door een gigantische tropische regenbui, waarbij ze echter zeer strak hun stuk in de stromende regen afwerkten; groot respect. Ook wij moesten onze drums onder het podium in veiligheid brengen voor het water, waarbij we kletsnat werden en ik een schuiver maakte en mijn pols blesseerde. We werden getrakteerd op een verrukkelijke maaltijd in een plaatselijke traditionele sushi-restaurant waarbij de rauwe vis voor je neus werd gefileerd. Daarna zijn we terug geweest naar het festivalterrein op zoek naar de leden van Gogen taiko die ook moesten vluchten voor de regen. Intussen was het alweer droog en was het een drukte van belang in de haven van "Tabira" waar het festival plaatsvond en vond er een karaoke wedstrijd plaats gevolgd door traditionele Odori (dans) groepen en een zeer indrukwekkend vuurwerkspektakel tot slot.

vrijdag 18 augustus 2000

Gaan ook vandaag weer langs het stadhuis om op de eerste etage mijn dagboek up-te-daten. Gelukkig kunnen we een beetje doorwerken en weer een paar dagen doormailen; er ging toch best wel wat tijd in zitten. Door de uitglijder de dag tevoren op het "Tabira" summerfestival had ik nog steeds last van mijn pols en wilde met het oog op het grote concert de volgende dag mijn polsen sparen door een geplande open workshop op het plein te proberen te cancelen. Op speciaal verzoek van Machida san heb ik het toch maar gedaan omdat er een televisie-ploeg uit Nagasaki was overgekomen om ons te interviewen en om mijn workshop te filmen voor een documentaire over 12xHolland, die op 2 september uitgezonden zou gaan worden. Het werd een hele gezellige workshop en mijn pols heeft het ook overleefd. Later zijn we langs het stadion gereden, waar men inmiddels bezig was met de soundcheck van Eitetu Hayashi en zijn 5 mans Taiko groep, die het hoofdprogramma vormden op het concert in het Hirado sportsstadium en waarbij men 2 a 3 duizend man publiek verwachtte vanuit de hele regio. Bij aankomst hoorde ik dat er om 20.00u een meeting was gepland in het hotel waar de andere artiesten gehuisvest waren om met Marty Bracey, een funky/jazzy drummer die reeds 20 jaar in Japan woont, kennis te maken en een en ander over de show te bespreken. Ik beloofde er ook bij te zijn en was er ook. De soundcheck klonk veel belovend en de setup zag er indrukwekkend uit met een shamisen (Japans 3 snarig instrument) en een jonge shakuhachi (Japanse bamboefluit)speler uit Tokio erbij. De bespreking met Marty Bracey, de Japanse producer van de show, de leiders van Gogen Taiko en Shugen Taiko en mezelf verliep voorspoedig, waarna Marty san mij introduceerde aan de andere meespelende drummers en artiesten die beneden in het hotel zaten te dineren; een heel gemixed gezelschap die mij heel sympathiek overkwamen. Na de kennismaking snel naar huis om uit te rusten voor weer een lange dag met om 09.00u soundcheck en repetities in het stadion.

zaterdag 19 augustus 2000

Vroeg opgestaan en begonnen mijn eigen Djembe los te halen om te herstemmen; alle bespanning los halen om het geheel weer strakker aan te trekken, waarna we om even voor negenen werden opgehaald door Yamamoto san van Gogen Taiko, voor de soundcheck in het stadion. Ik besluit maar zelf ernaartoe te rijden, omdat ik nog de 4 conga's moest ophalen bij Machida san en omdat ik dan later op de dag wat meer bewegingsvrijheid wilde hebben. De soundcheck verliep prima waarbij we nog aardig wat zaakjes voor de show konden doornemen, waarna er voor een heerlijke lunchpakket was gezorgd door de organisatie. Hierna even naar huis geweest voor een korte siesta alvorens alweer om 17.00u. acte de presénce te geven voor het concert.Het concert begon met de groep van Marty Bracey met een Sabar/Djembe speler uit Senegal, een percussionist uit Brazilië (Francis Silva) en een Japanse Taiko speler. Een hele interressante mix van drumstijlen die de heren feilloos samenbrachten en het publiek ook lekker meekregen werd met gezang en ritmisch geklap. Een immense stortbui een kwartier na begin van het concert weerhield de grotendeels kletsnat geworden toeschouwers er niet van te blijven wachten tot het voorbij was; een gigantische gewaarwording. Na de bui gingen de artiesten gewoon verder, deed het publiek weer lekker mee en ging de zon weer schijnen. Na Marty's groep was ik dan aan de beurt op 4 conga's, shakuhachi en djembe, met Marty san op drums en de grote Taikogroep Schugen Taiko, waarbij zij zich hielden aan een strak Japans patroon en Marty en ik een jam ertussen deden om weer naar hun terug te komen, wat door het publiek zeer enthousiast werd ontvangen. Daarna had ik een solo stukje met zang, waar de mensen weer lekker meededen en later Marty san inviel voor een Jam. Dan een stuk met Marty-san en Gogen taiko om vervolgens over te gaan naar het hoofdprogramma de vijfkoppige groep van Eitetsu Hayashi, een super drummer uit de Japanse school, die net 4 dagen in Japan terug was vanuit Portugal waar ze op een wereldtentoonstelling hadden gespeeld. 3 Odaiko's stonden heel imposant op het grote podium opgesteld met een super-taiko set voor Eitetsu Hayashi san ervoor geflankeerd door nog andere drums voor de 2 accompany-drummers en de shakuhachi en shamisen speler aan weerszijden. Een boeiend geheel en duidelijk het hoofdprogramma gezien de intensiteit, precisie, geconcentreerdheid en muzikale vindingrijkheid waarmee het repertoire werd afgehandeld. Het Japanse publiek werd helemaal in extase gebracht door deze vijf uitmuntende muzikanten, die iedereen zich gezegend deed voelen erbij geweest te mogen zijn. Na het concert was er vuurwerk vanuit de stad en een "after-party" in het hotel, waarbij er een overdaad aan eten en drinken werd geserveerd, groepsfoto's gemaakt, en speeches gehouden. Marty en groep en Hayashi-san's group moesten al de volgende morgen vroeg weer vertrekken naar Tokio dus gingen ze wat vroeger naar de kamers, terwijl de rest nog even bleef om na te borrelen en praten.

zondag 20 augustus 2000

Vandaag lekker uitgeslapen na de strapatsen van het concert en de "after-party" om s'middags weer een percussieworkshop te draaien op het plein. Vanwege het zeer regenachtige karakter van de dag besloten we het te verplaatsen naar de Junior high school waar ook Merel en David san met kinderen, volwassenen en de plaatselijke brassband repeteerden voor de op 26/27 augustus op te voeren musical door beiden opgezet en begeleid. Na de workshop kwam ineens een verzoek van Machida san als ik wilde mee repeteren vanaf 19.00u met de brassband om wat Latin stukken te spelen op het 12xHolland concert; zo gezegd zo gedaan, waarna we eindelijk in de plaatselijke pizzeria terecht kwamen, die eigendom bleek van iemand die we reeds langer hadden ontmoet bij eerdere gelegenheden. Ook hier kwam ik bekenden tegen en ook hier was het concert van gisteren het gesprek van de dag; zoveel heeft het los gemaakt. De Pizza's waren wat raar qua inhoud (o.a.kerrie rijst) maar smaakten heerlijk en we hadden een gezellig praatje met de eigenaar en zijn vrouw die reeds in Nederland waren geweest. Daarna heerlijk geslapen.

maandag 21 augustus 2000

Al om half tien worden we opgehaald door Jeroen-san en zijn Japanse baas van de 400 jaar comité om ons naar een naburige high school te brengen waar ik een lezing zou houden over het Amazone Regenwoud; een Item in mijn programma vanwege mijn bemoeienissen voor behoud van het Surinaamse gedeelte van het Amazone regenwoud via de door mij en Ietje in 1996 opgerichtte stichting AMASUR2000. Bij aankomst werden we eerst door de direkteur ontvangen en vervolgens naar een grote gymzaal gevoerd waar ca. 200 leerlingen zaten te wachten. Na een korte inleiding door de directeur, die heel milieubewust sprak, kon ik mijn pleidooi via Jeroen en een 2 microfoons op ze loslaten, waarbij ik ook de westerse regeringen niet spaarde vanwege hun nalatigheid werkelijk iets aan het broeikaseffect te doen. Na mijn lezing heb ik nog een demonstratie gegeven en een korte workshop gehouden die zeer in de smaak viel. Na afloop werden wij uitbundig bedankt door de directeur op zijn kantoor, waarna we huiswaarts keerden omdat er om 14.00u een ontmoeting/kennismaking gepland stond met de kinderen die mee zouden gaan op het waku waku kinderkamp in Kamisuki-no-sato. Daar werden we aan de kids voorgesteld en werden de indelingen voor de verschillende workshops gemaakt en kennis gemaakt met de deelnemers om vervolgens Om 15.00u te vertrekken met de kinderen naar dit vakantiekamp midden in de bergen. Daar werd er een welkomsceremonie gehouden waarbij het er heel gedisciplineerd aan toe ging en er door veel medewerkers een toespraak werd gehouden over de gang van zaken en regels in het kamp gevold door een heerlijk diner in de open lucht. Na het diner was het tijd voor wat optredens waarbij ik ook een korte demonstratie gaf en er traditioneel odori dans was, waar wij ook aan meededen. In de pottenbakkerij heb ik nog een mooi vaasje gedraaid, die me toegestuurd zou worden. Na wat bamboe opgehaald te hebben met een vrachtauto hogerop de berg voor de workshop instrumenten maken verlieten we het kamp terug naar Hirado city. Het was inmiddels 21.00u geworden toen we er aankwamen.

dinsdag 22 augustus 2000

Om acht uur was afgesproken te ontmoeten bij het stadhuis om achter een touringcar aan met de kleine "Djembe express" mee te rijden naar het uiterste zuiden van het eiland, vanwaar we met een boot eerst een onbewoond eiland bezochten, naar boven bij de vuurtoren klommen om vervolgens weer met de boot te vertrekken naar een ander vulkanisch eiland om er te gaan barbecuen met de kids die reuze enthousiast waren. Alle levensmiddelen, drankjes en BBQ spullen waren meegenomen en op het eiland over zeer rotsachtig terrein uitgeladen en naar boven geschouwd om er kamp te maken. Met de kinderen was afgesproken dat ze schelpen zouden opduiken voor het maken van rainmakers, wat ze ook zeer enthousiast deden. Het was een zeer warme dag en voor enige schaduw hadden de begeleiders een paar bouwplastieken en lange bamboestokken meegenomen om een tent te bouwen wat prima lukte. In de voormiddag dan de BBQ wat oa bestond uit aldaar gevangen vis en meegenomen vlees, rijst en groente; een heerlijke maaltijd. Daarna hebben we nog even gezwommen en gesnorkeld waarna we het kamp moesten opbreken vanwege de veranderende getij en de komende duisternis. Aan wal aangekomen stond de touringcar reeds te wachten om ons naar een nabij gelegen Health Instituut/Hotel bracht waar we met z'n allen lekker de bubbelbaden langs gingen. In dit hotel zouden Ietje san en ik ook blijven slapen omdat de workshops in het dorpje zouden plaatsvinden, dus checkten we maar in ook. Toen we weer beneden kwamen stonden de deelnemers en kids gezellig op het parkeerterrein wederom te barbecuen om alles op te maken, wat niet echt lukte. De kids gingen terug naar "Kamisito no Sato" met de touringcar en wij lekker uitrusten op de kamer. Ondertussen was Merel-san ook daar aangekomen met een gevolg uit Hirado en werden we uitgenodigd nog wat met ze te komen drinken. Er bleek de volgende dag een concert daar gegeven te gaan worden door Merel en David san met Machida san op fluit en mezelf op percussie, iets waar ik nog niet vanaf wist..surprise! In de heerlijke 3-persoons kamer hebben we heerlijk geslapen.

woensdag 23 augustus 2000

Om zeven uur opgestaan om weer te gaan genieten van de Japanse bubbel/massagebaden in het hotel alvorens een typisch Japanse Asa gohan (ontbijt; letterlijk ochtend-rijst) voorgeschoteld kregen met miso-soep, groente, vis, geprepareerde zeewier en stokbrood met lekkere koffie. Om negen uur zou ik de kids weer ontmoeten voor de start van de workshops in het plaatselijke cultureel centrum, maar daar aangekomen bleken ze ook naar het concert in het Health Instituut/Hotel te gaan, dus kon ik met de anderen meedoen aan het concert voor een gehoor van c.a 60 man w.o. veel ouderen. Na het concert zijn Ietje san en ik met de kids gaan lunchen in een restaurant langs de hoofdweg alvorens om 13.00 uur echt te gaan beginnen met de eerste workshop percussie instrumenten maken. Men had dat aardig wat gereedschap die we mochten gebruiken en waardoor het ook lukte om het bamboe te verzagen tot kleinere stukken voor shakers, quiro's, claves, didgeridoo's etc. De kids deden hard hun best en het lukte ook om een behoorlijk aantal Instrumenten te vervaardigen, die door hen ook heel leuk werden beschilderd en beschreven met ook de emblemen van het 400 jaar comité, 12xholland, alsook Japanse, Nederlandse en Surinaamse vlaggen. Ook hadden ze Ietje san en mezelf op bordjes geschilderd die we bij het optreden van hun om moesten hebben. Om 17.00 was het dan even afgelopen en begaven wij ons naar het hotel om weer te genieten van de warme bubbelbaden. Wij bleken de enige gasten nog in het hotel te zijn nog en s'avonds werd er speciaal een BBQ voor ons op poten gezet door de eigenaar, een arts die ook bij het concert aanwezig was. Heerlijk en veel te veel om op te maken. Later op de avond praten wij met een oud gebocheld vrouwtje die medewerkster was aldaar en 74 jaar oud bleek te zijn en 1 zoon had die in Amerika woonde waar ze ook vaker naartoe ging en wat engels sprak ook, wat ons samen met mijn beetje Japans op een aardig conversatie niveau bracht en ik te weten kwam dat ook zij bij het grote concert op de 19e in het Hirado sport stadium was geweest en ontzettend had genoten. Ook scheen zij ervan te genieten de maximum snelheid vaker ruim te overschrijden met haar auto..Gezellig, mooi mens. Zijn vroeg gaan slapen om de volgende dag weer aan te kunnen.

donderdag 24 augustus 2000

Weer om zeven uur opgestaan om te bubbelbaden en Japans te ontbijten met oma die alles al klaar had. Nadat de eigenaresse ons gevraagd had wat te schrijven voor het Health Instituut/hotel vertrokken we om 09.15u richting cultuurcentrum voor de vervolg workshops, wat inhield s'morgens de instrumenten verder afmaken tot 12.00u en s'middags van 13.00-16.00u een workshop om ze te leren bespelen voor een voorstelling op de 26e in het dorpscentrum op het plaatselijke summerfestival. De lunch hebben we in het hotel gehad. De kids waren moe maar zeer enthousiast en brachten het prima voor elkaar. Na de workshop moest ik als weerga weer terug naar Hirado-city waar er om zeven uur de laatste les met mijn shakuhachi sensei Kadoya san stond gepland. Moe maar voldaan begon ik hieraan maar al gauw bleek dat ook hier het stadion concert nog steeds het gesprek van de dag was. Aan de shakuhachi lessen heb ik zeer veel gehad en heb ik veel geleerd. Ook spreken wij af om bij de 12xholland presentatie concerten op 26 en 27 augustus op het plein een stuk samen te doen; shakuhachi en percussie. Om negen uur is de les afgelopen en ga ik maar naar huis om uit te rusten.

vrijdag 25 augustus 2000

Werden om 10.00u verwacht in de Kindergarten om de hoek bij ons appartement vanwaar we iedere door de weekse dag de kinderen hebben horen trommelen. Dit was een ingelast programma onderdeel aangevraagd door de taiko-juf die ook in schugen-Taiko speelde. Jeroen ging ook mee voor vertalingswerk. De kids van tussen de 2 en 5 jaar stonden al paraat om voor me op te treden; een boeiend schouwspel waarbij de zaal gevuld was met zeker 100 kids en er afgewisseld werd met zeker steeds een groep van 30 trommelend. Na hun strakke optreden was het de beurt aan mij om een demonstratie te houden, wat al gauw ontaardde in een gigantische workshop omdat ze de Japanse drums zo voorhanden hadden, die al heel gauw massaal zeer gretig werden bespeeld. Later zongen ze gezellig met me mee en kwamen na het optreden massaal bedanken ook en lekker knuffelen. Had graag langer door willen gaan zij het niet dat er reeds een andere afspraak stond gepland met de kids van het waku waku kamp die ook een voorstelling met de zelfgemaakte instrumenten zouden geven aan de rest van de kids en waarna het waku waku kamp officieel werd opgeheven. Samen met ze hebben we heel gezellig in het Hirado Cultureelcentrum gelunched. Morgenmiddag om 15.00u staat het concert op het summerfestival in het zuiden van Hirado gepland, waar ze het echt zullen moeten doen. Om 17.00 u. stond er een generale repetitie gepland op het plein met de volwassenen brassband en de kids van de musical, voor het grote 12xholland concert morgen en overmorgen met David, Merel en mezelf in de hoofdrollen. Moe maar voldaan heb ik me te ruste gelegd om de volgende lange dag weer aan te kunnen.

zaterdag 26 augustus 2000

We kunnen gelukkig wat uitslapen, wat goed uitkwam voordat we konden beginnen met deze volle dag. Om 12 uur vertrokken Ietje san en ik per "djembe express" naar het zuiden alwaar we om 14.00u. een laatste repetitie met de waku-waku kinderen hadden, alvorens we om 15.00 uur met ze zouden optreden op het summer festival in het stadje. De repetitie verliep prima en zo ook het optreden. Na het optreden moesten we direkt terug naar Hirado stad alwaar er vanaf 17.00u. uur zou worden opgetreden op het 12xHolland "festival". We kwamen net op tijd aan zodat ik nog de Latin nummers met de brassband van Machida san mee kon spelen. Daarna was het de beurt van Kadoya san, mijn shakuhachi-sensei, die een paar traditionele nummers ten gehore bracht en waar ik een nummer mee gejammed hebt; kicken!! Daarna was het de beurt aan Shugen-Taiko met hun grote trommels en waar ik ook mijn medewerking aan verleende op 4 conga's. Een mooi concert wat rijkelijk enthousiast door het publiek werd ontvangen. Hierna was het de beurt aan David-san in verschillende combinaties en verschillende instrumenten (Luit/ Koto/ Shamisen en Gitaar). De stukken met de Koto groep waren van een bijzonder kaliber, maar ook zijn klassieke duet met een plaatselijke jonge trompettist mocht er wezen; een uitzonderlijk talent. Merel san kwam vandaag niet aan bot en moest wachten tot morgen. Na het concert werd er vanuit de haven gezorgd voor een kort maar heftig vuurwerkspectakel; ik heb nog nooit zoveel vuurwerk gehad na mijn concerten! Na het concert werd ik uitgenodigd door de taiko groepen voor een afscheids borrel, wat ik afwimpelde gezien mijn vermoeidheid en het feit dat er gepakt diende te worden. Wij bleven toch nog even zitten napraten met elkaar op het pleintje, waarna de taiko-groep op de terugweg alsnog langskwam en vervolgens ineens opdook met een grote doos vol met vuurwerk wat werd afgestoken ter mijner ere, iets wat me wel wat deed. Hebben niet gewacht tot de doos helemaal leeg geschoten was waagden toch een poging naar huis te komen voor het inpakken, waar uiteindelijk toch niets van terecht is gekomen vanwege vermoeidheid na een lange intensieve dag.

zondag 27 augustus 2000

Om 10u werden we verwacht bij de "New Dutch Wall" om de opening op te luisteren van Emeke's hele grote schilderij op de plaats waar er in het verleden een Hollandse vesting was gestationeerd dat weer in oude glorie hersteld gaat worden. Het was weer een zeer warme mooie dag en om 17.00u zou het tweede 12xHolland concert van start gaan. Eerde op de middag hadden we een generale repetitie en run-through met iedereen op het podium. Het concert was bijzonder gevarieerd waarbij de children's brassband het spits afbeet en ik ook gevraagd werd met ze mee te spelen. Hierna kon de kindermusical gaan beginnen en begaf ik me in de gelederen van het begeleidende orkest om voor speciale effecten te zorgen in de voorstelling (wind, zee, vogels, onweer, etc). Aan het applaus te horen hadden de mensen zeer genoten en kregen David en Merel san bloemen aangeboden. Daarna was het de beurt aan mij samen met de djembe groep uit de naburige stad Sasebo, om een voorstelling te doen, iets dat niet aan dovemansoren gezegd was. Wederom enthousiaste reacties en meezingen vanuit het publiek en na 3 nummers was het reeds afgelopen. David san was de volgende die aan de beurt was (met verschillende combinaties) en ook hij gaf een gaaf concert bij mooi respons van het publiek, waarna Merel san een traditionele dans uitvoerde die zij over de maand had geleerd in heus kimono en wat ook zeer enthousiast werd onthaald door het publiek. Daarna was het de beurt aan Merel en David san, waarbij ik 1 of 2 nummers, samen met Machida-san op dwarsfluit, met ze meespeelde. Na het concert zijn we nog met Emeke san en haar twee zonen, Merel san, en wat hosts naar de pizzeria geweest voor het late avondeten en waarbij het heel gezellig was, maar de vermoeidheid deed weer het bedje dichterbij komen, ook gezien het feit dat we de volgende dag reeds vroeg moesten ontmoeten voor onze reis naar Nagasaki-Dejima, alwaar we samen met de koto speelsters een concert zouden geven.

maandag 28 augustus 2000

Moesten vroeg op om 8 uur op het plein te zijn alwaar de bus zou vertrekken richting Nagasaki alwaar we in "Dejima" een concert zouden geven samen met de grote Koto-groep onder leiding van Mrs. Ono Kakuko-san , die samen met een oudere Shakuhachi speler speciaal uit Tokyo was gekomen ook voor het 12xHolland Holland concert gisteren. Ook de 73 jarige moeder van Machida san die ook muzieklerares is, en een van zijn dochters gingen mee omdat ze ook in de kotogroep speelden; een zeer muzikale familie. David san had vaker met ze gerepeteerd en op het optreden eergisteren was prima gelopen allemaal; Ik had toen ook 2 nummers met ze meegespeeld. De rit zou 3 uren duren vanwege de lage maximum snelheid (50 k/m p/u) en de vele bochten in het traject door bergachtig gebied. Het was wel weer een gigantisch mooie tocht waarbij wij ook langs de replica's van Huis Ter Duin, de Dom van Utrecht en de Holland Village kwamen en rond een uur of twee s'middags in Nagasaki aankwamen. Bij aankomst in Dejima, een voormalige Hollandse en Portugese vesting dat vroeger een eiland voor Nagasaki was, moesten we ons na te hebben uitgeladen bijzonder haasten van onze Japanse begeleider om op tijd te zijn voor een ontmoeting met de Burgemeester van Nagasaki in het stadhuis wat gelukkig 2 blokken verder was. Het was een bijzonder hete dag en haasten viel ons bijzonder tegen doch het stond gepland dus deden we het maar. Er volgde een officieel ontvangst op het stadhuis waarbij we ook Fleur weer ontmoetten, een Nederlands meisje die daar woont en werkt en als tolk veel diensten verleent bij officiële gelegenheden; een leuk mens. We werden ontvangen in een grote kamer waarna de burgemeester een toespraak hield en zich zeer enthousiast toonde over onze afgelopen activiteiten, waarna Koto speelster Mevr.One Kakuko het woord nam om te vertellen over het concert, dat later zou gaan plaatsvinden in een van de voormalige pakhuizen van Dejima en voornamelijk geconcentreerd was rond de Koto groep, waarbij ze de burgemeester uitnodigde erbij te zijn. Na de speeches kregen we ieder een aandenken (een doek met een voorstelling van Dejima erop) aangereikt door de burgemeester en bood David san hem een 12xholland vlag en T-shirt aan namens ons. Na deze meeting waarbij de pers ook aanwezig was gingen we even terug naar Dejima om vervolgens als de weerga te gaan lunchen op de 4e verdieping van een groot warenhuis in de buurt, waar we belandden op het buiten terras met een geweldig uitzicht op de haven van Nagasaki. We moesten opschieten want de soundcheck was gepland om 16.00u en we moesten nog wat geld wisselen om verder nog uit te kunnen komen met boodschappen. Na de lunch gingen we dat ook doen op de begane grond van het warenhuis, en gingen we terug naar Dejima voor de soundcheck. Om zes uur was het begin van het concert en de zaal was ook goed gevuld, waaronder toch ook de burgemeester, die schijnbaar zeer onder de indruk was van het niveau van het gebodene; Bij het traditionele stuk dat David-san op luit samen de kotogroep opvoerde zag ik hem zeer onder de indruk en geïnteresseerd kijken. Ook bij de rest van het concert, waarbij mijn aandeel bestond uit een nummer begeleiden met David en Merel san, een solo stuk waarbij Emeke san helemaal opgeschilderd en al een afrikaanse dans uitvoerde, dat een welkome afwisseling was op het klassieke, strakke karakter van het concert tot dan toe en een Japans stuk met de koto groep, waarbij ik ook een solo had. Bij een klassiek nummer van Merel san zag ik twee oude dames op de eerste rij hun tranen de vrije loop laten. Ook de Televisie was aanwezig met 2 ploegen om het geheel vast te leggen; Naar ik hoorde was het stuk van mij met de Koto speelsters de volgende ochtend op TV uitgezonden in het ontbijtnieuws. Na het concert werd met eenzelfde haasttempo weer ingepakt en vertrokken we spoedig weer richting Hirado. Onderweg hebben we nog 1 keer gestopt voor het diner in een wegrestaurant; heerlijke Japanse schotels. Om een uur of half 12 waren we weer terug in Hirado-city, waarna alle instrumenten werden overgeladen naar de verschillende auto's en iedereen huiswaarts keerde voor een welverdiende rust.

dinsdag 29 augustus 2000

Een vrije dag vandaag dus hebben we eindelijk weer eens wat uitgeslapen. Vandaag moesten we onze laatste zaakjes zo'n beetje regelen voor ons vertrek morgen uit Hirado-city. We merken dat we veel te veel kilo's zullen hebben en besluiten dat we een doos per zeepost moesten versturen voordat het een uiterst kostbare grap zou gaan worden op de airport. We begonnen een shifting te maken van spullen die we niet direkt in Amsterdam nodig zouden hebben voor transport per schip naar Nederland. Gelukkig hadden we een grote doos van de conga's bij de hand. Verder hebben we de 4 conga's en doos met kleine percussie instrumenten afgeleverd bij het huis van Machida san. s'Middags kom ik erachter dat de mensen van de Taiko groepen een afscheidseten voor mij hadden georganiseerd om 19.00u in een restaurant in de haven, waar Merel-san op de eerste verdieping ook een afscheidsparty had met haar host en mensen van het Hirado-koor. Een heel gezellig maar emotioneel gebeuren is het geworden en werd er voor het eerst dit jaar de Hirado-specialiteit ‘flying fish’ werd geserveerd, waarvoor speciaal een boot was uitgevaren terwijl we daar waren. De mensen werden op het eind best emotioneel en ook mij viel het moeilijk afscheid te nemen. Daarna zijn we nog even met Merel-san en wat van haar gevolg naar een karaoke bar geweest en meegezongen, maar de koffers stonden toch te wachten om ingepakt te gaan worden, dus verlieten wij samen met Merel-san de club vroegtijdig, mede ook omdat zij last had van de rook in de club. Thuis aangekomen deden we een poging tot inpakken, doch deze mislukte vanwege vermoeidheidsverschijnselen, dus gingen we maar slapen.

woensdag 30 augustus 2000

Beloofd weer een hele warme dag te gaan worden en staan vroeg op om een hoge congadoos in te pakken met kleding/schoeisel en andere zaken die wij de eerste tijd wel konden missen, om deze per zeevracht via het postkantoor te laten opsturen. Wij moesten wel omdat wij door onze inkopen nu wel erg veel kilo's hadden met de djembe's meegerekend. Uiteindelijk werd het pakket rond de 30 kilo en zijn we samen met David-san, die ook hetzelfde probleem had, naar het postkantoor gereden om ze op de post te doen, een kostbare grap die ons voor de 30 kilo rond de 400 gulden kostte. Daarna hebben we nog even de stad rondgestruind om wat laatste souverniertjes te kopen voor de mensen thuis, waarbij we opvallend veel cadeautjes meekregen van de winkeliers die de activiteiten ook gevolgd hadden naar bleek. Toen naar huis om de koffers te pakken en ons op te frissen, omdat we om 15.00u op het plein en de kade verwacht werden voor de afscheidsceremonie. Daar aangekomen bleken er zo'n honderd man verzameld te zijn en kwamen nog allerlei mensen met typische cadeautjes aanzetten, wat er zeer ontroerend aan toe ging. Ook ik had het best moeilijk omdat we in de afgelopen maand zeer intensief met veel mensen in de weer geweest waren en je zo dus een speciale band schept met mekaar. Op de kade hadden ze lange rood wit blauwe linten uitgerold die alle deelnemers in handen kregen gestopt op de boot die ons naar de haven van Tabira zou brengen; gek maar het was alsof ik door de linten het verdriet van de mensen aan de wal voelde wat bij mij ook het nodige vocht naar boven liet komen net als bij de andere deelnemers zoals ik merkte toen ik rondkeek. Tot overmaat van ramp stonden op een paar honderd meter verder ineens de shugen-Taiko-drummers van Hirado-city voor ons te trommelen op de kade, een beeld wat ik nooit zal vergeten. Aan de overkant aangekomen stapten we over op de bus die reeds daar stond met onze koffers om de verdere reis te beginnen naar Fukuoka, vanwaar we de volgende dag vroeg het toestel zouden pakken naar Osaka, vervolgens naar Wenen en dan Amsterdam. Ook deze drie en een half uur durende reis, waar ook Jeroen bij was als begeleider, was zeer mooi en verliep op rolletjes. Daar aangekomen hebben we in een hotel ingechecked en zijn gezamenlijk gaan avondeten in het station dat vlakbij was. Terug in het hotel ging ieder naar zijn kamer om uit te rusten voor de zeer lange terugreis van morgen.

donderdag 31 augustus 2000

Ik kon vanwege pijn in mijn linkerhand en pols moeilijk in het Hotel in Fukuoka in slaap komen en heb uiteindelijk 2 uurtjes geslapen. We hadden de wekker om half vijf gezet maar stonden uiteindelijk door nasnoozen pas om zes uur geschokt op. We zouden om 07.45u vertrekken naar Osaka, dus ineens een hurryline!Ik had de kamernummers van de anderen maar bij het bellen naar hun kamers bleken ze reeds vertrokken. Wij kwamen gelukkig met de taxi nog ruim op tijd op de airport aan waar de anderen net ingechecked hadden en in de lobby stonden. We hadden aardig wat overkilo's dus knepen we hem een beetje, maar alles kon zonder bijbetaling op de band. De vlucht naar Osaka verliep voorspoedig en een uurtje later liepen we rond op het Osaka International Airport.. wij hadden nog niet ontbeten dus gingen we samen met Emeke en haar zonen in het airportcomplex een stevig ontbijt nuttigen om daarna nog wat laatste inkopen te doen voor vrienden en familie. Bij het gaan naar de gate van vertrek werden we nog door de douane opgehouden, die van de jongens verlangden dat ze nog wat papieren zouden invullen. We bleken uiteindelijk als laatsten 10 minuten te laat te zijn in het toestel, wat zeer boze blikken van het groundpersoneel opleverde maar de boardstewardessen lachten weer dus was alles goed uiteindelijk. De elf uur durende vlucht was aardig volgeboekt dus geen vrije ligplaatsen, maar we hebben best wel korte slaapjes kunnen doen. In het toestel kwam ik nog een groep oudere mensen uit Hiroshima tegen die het prachtig vonden dat ik Japans sprak en met Ondekoza gespeeld had. In Wenen moesten we gelijk overstappen voor Amsterdam en konden Ietje en ik na 11u. nog snel een sigaretje roken voor de volgende onthoudingsperiode. Bij aankomst op Amsterdam-Schiphol werden we opgewacht door onze families en Wil en Junko san met de 12xHolland vlag. Moe maar uiterst voldaan kwamen we naar buiten om de meegebrachte bloemen in ontvangst te nemen en na een korte nabriefing onder het genot van een pilsje gingen we naar huis om te gaan bijkomen van de Jetleg, en het verwerken van de videobeelden voor geïnteresseerde deelnemers en mensen in Japan. Met 45u. aan film materiaal een gigantische klus, waar ik maar even mee wacht tot ik weer ben bijgekomen.